Vrenelisgärtli 29.09.2012
Es isch emal en übermüetigi Jumpfere gsii, de hät Vrine gheisse.
De hät gmeint, si chäm zoberscht uffem mittlere Glärnisch e Garte mache. D’Lüüt händ si gwarnet und händ züenere gseit:
‹Me törf de Härrgott nüd versueche!›
Si aber hät gseit:
‹Und ietz guuhn i ztratz ufe, sig’s em Härrgott lieb oder leid.›
Due ninnt de Jumpfere, es isch e bäumig starchs Meitli gsii,
e grosses chüpferigs Sännechessi übere Chopf, as si nüd nass wärdi, wänn’s chäm gu schniie.
Wo si aber dobe gsii isch, hät’s äso raass afuh fogge, as d Vrine ds Chessi vor Schweeri gar nümme hät chänne abzieh.
Dr nass, schwäär Schnee hät das Meitli z’Bode truggt, und es isch ganz igschniit worde.
Me gsieht uffem mittlere Glärnisch ietz nuch vu wiit ummen e chliis viergeggets Schneefäld.
D’Lüüt säged dem ds Vrenelisgärtli,
wil de übermüetig Gärtneri drunder begrabe liit.
Tomio P. 08/10/2012 17:51
ole hast es geschafft! gratuliere dir herzlich :)!schöner bildschnitt was für ein toller tiefblick ins tal. lg petra