0145-FC-FL-MartinDick im sculpture-MartinDick-im sculpture ( Roload )

0145-FC-FL-MartinDick im sculpture-MartinDick-im sculpture ( Roload )

Den Haag Sculptuur / The Hague Sculpture

JAVIER MARÍN MEXICAN SCULPTURES
9 juni t/m 9 september 2009

Stichting Den Haag Sculptuur presenteert in 2009 in het historische hart van Den Haag de Mexicaanse kunstenaar Javier Marín, met werken uitgevoerd in brons, marmer en kunsthars. Met de keuze voor deze eenmanstentoonstelling slaat de Stichting Den Haag Sculptuur een nieuwe weg in. Het Voorhout is bij uitstek geschikt als een plek waar een breed geschakeerd publiek als bij toeval in contact kan komen met hedendaagse beeldhouwkunst. Het is een ruimte die meer dan ooit uitnodigt voor een wandeling temidden van fraaie bomen en historische gebouwen, maar vooral een ruimte die zich leent voor het tonen van monumentale sculpturen.
Javier Marín heeft bewezen dat zijn omvangrijke beelden diepe indruk kunnen maken bij een presentatie in openbare ruimten. Zijn werk was te zien in Mexico City, Madrid, Pietrasanta en nog onlangs in Milaan, onder andere op het plein voor het Scala Theater en naast de Dom, voor het voormalige Koninklijk Paleis.

De tentoonstelling is voorbereid door John Sillevis, gastcurator van de Stichting Den Haag Sculptuur voor 2009 in samenwerking met de Galleria d’Arte van Barbara Paci in Pietrasanta, Italië.

Naast monumentale werken op het Lange en Korte Voorhout zijn sculpturen van kleiner formaat te zien in enkele expositieruimten van het schilderkundig genootschap Pulchri Studio, Lange Voorhout 15 in Den Haag.



Javier Marín vervaardigt metershoge koppen in een barokke stijl: mannen met wapperende lokken en baarden en vrouwen met een expressieve uitdrukking op hun gezicht. Alleen al door hun formaat hebben ze iets goddelijks gekregen, en door hun steenrode kleur blijven ze niet onopgemerkt. Door hun aanwezigheid geven ze een nieuwe dimensie aan de ruimte. Het feit dat deze koppen als fragmenten over de ruimte lijken te zijn uitgestrooid, wekt de associatie of zich een strijd tussen goden en titanen heeft afgespeeld waarvan de overblijfselen nu zichtbaar worden.

Daarnaast maakt Javier Marín ook beelden van krijgers op paarden. Ook zij lijken terug te keren van een historische veldslag, maar het is niet duidelijk of zij als overwinnaars of als verslagenen uit de strijd komen. Javier Marín laat de beschouwer vrij om zijn eigen conclusies te trekken, of zijn eigen interpretatie te bedenken. De voorstellingswereld van Javier Marín is barok, maar verwijst ook naar de monumentale kunst uit de pre-Columbiaanse periode in zijn vaderland. De sporen van de Spaanse overheersing in Mexico zijn – artistiek gezien – vooral terug te vinden in de rijk gedecoreerde kerken en kloosters, met hun barokke heiligenbeelden en versieringen.
Van de godenwereld van de Azteken en Olmeken is weinig zichtbaar overgebleven, maar Javier Marín is gefascineerd door de symbolen en attributen die nog in Mexico zijn te vinden. Hij leeft als kunstenaar als het ware in twee werelden: die van de koloniale barok, met zijn verwijzingen naar de beeldhouwkunst van West-Europa, en associaties met Bernini en Michelangelo en de pre-Columbiaanse kunst. Toch is het hedendaagse element in het werk van Javier Marín overheersend. Het werk toont een conflict, een innerlijke strijd, maar ook het resultaat van agressie: figuren woorden aan elkaar vastgebonden, ze lijken verschrikt, soms verwond, en soms zien we ook fragmenten van lichamen die aangeven dat de strijd ook op leven en dood kan worden uitgevochten. Kunst is bij Javier Marín emotie, een emotie die balanceert tussen de schokkende werkelijkheid van vandaag met zijn angsten en gruwelen, en een wereld van ideale schoonheid, tussen de kracht van de jeugd en het verval van de ouderdom. Het menselijk lichaam spreekt zijn eigen taal, zoals bij een danser, die zijn verhaal vertelt door te bewegen. De bewegingen kunnen heilzaam zijn, of schadelijk. De uitdrukking kan sensueel zijn, maar ook kwetsbaar, of erger nog, gekwetst, verslagen, of in intense wanhoop of gelatenheid.
Een belangrijk onderdeel van de tentoonstelling vormen twee enorme cirkels, gevuld met fragmenten van menselijke figuren. Deze cirkels associeert Javier Marín met de Azteekse godin Chalchihuitl, de vrouw van de regengod Tloloc. Zij is de godin van rivieren, meren en stromen, en de bron van het steeds weer oprijzende leven. Deze monumentale sculpturen verbeelden het gespleten levensgevoel van onze tijd, met zijn vluchtige jacht naar schoonheid en zijn angst voor een plotselinge vernietiging.
*



Javier Marín
.
Javier Marín was born in 1962 in the city of Uruapan in the region of Michoacán in the west of Mexico. He studied at the Academy of San Carlos in Mexico City – the city where he still lives and works today. Initially he made paintings and drawings, but later started making sculptures of terracotta, polyester resin and bronze. From 1983 on he took part in groups exhibitions; his first one-man exhibition was held in the Casa de la Cultura in Morélia (Mexico). Expositions of his work followed in the Museo de Bellas Artes in Mexico City, in the Espace Pierre Cardin in Paris, in the Mexican Pavillion at the Venice Biennale (2003), on the Plaza de Cibeles in Madrid, on the Piazza del Duomo in Pietrasanta, and currently in the Rotonda di via Besana and the plaza in front of the Scala in Milan.

The critic Santiago Mutis wrote about Javier Marín:
“Nothing in Javier Marín’s art could make us think he is a young artist. His maturity overwhelms us.´




Javier Marín

Javier Marín is geboren in 1962, in de stad Uruapan, in de streek Michoacán in het westen van Mexico. Hij studeerde aan de Academie van San Carlos in Mexico City – de stad waar hij nog steeds werkt en woont. In eerste instantie maakte hij schilderijen en tekeningen, maar later ging hij over tot het maken van beelden in terracotta, kunsthars en brons. Vanaf 1983 nam hij deel aan groepstentoonstellingen; zijn eerste eenmanstentoonstelling vond plaats in het Casa de la Cultura in Morélia (Mexico). Daarop volgden exposities van zijn werk in het Museo de Bellas Artes in Mexico City, in de Espace Pierre Cardin in Parijs, in het Mexicaanse Paviljoen op de Biennale van Venetië (2003), op de Plaza de Cibeles in Madrid, op de Piazza del Duomo in Pietrasanta, en nu in de Rotonda di via Besana en het plein voor de Scala in Milaan.

De criticus Santiago Mutis schreef over Javier Marín:
“Nothing in Javier Marín’s art could make us think he is a young artist. His maturity overwhelms us.´