Always Happy
Portrait of Dutch Poetess and Painter Irene Peters
~~~~~~
een zilte gloed verscheen
in nooit echt duistere levensnacht;
toch had ik weer niet echt begrepen
wat mij straks in het voorjaar wacht...
een wilde wind; bergafwaarts,
een wandeling in maart;
de kou trotserend - niet verkild –
jas dicht en verstild
liep ik voort: een zoekend mens op aard.
“waarheen?” vroeg ik, “waarheen?”;
een grote witte maan verscheen;
de nacht was helder, stil en puur;
dankbaar en alleen
huppel ik over alle wonden heen;
eeuwig jong, doorleefd, maar mild –
reis ik door de jaren heen –
tot slot verstild,
weer even zijn zoals bedoeld,
bepeinzend: nu, straks en verleden,
in eenvoud, los van alle schijn
hoop ik te eindigen in vrede.
irene peters
10 april 2003
Commenti 0
Cancella commento
Eliminare commento e risposte