God straft zére

God straft zére

God straft zére.

Beetje vroeg gestopt met werken gisteren. Op voorverkenning iets gaan eten, hartje Schaarbeek.

We kregen niet de wijn die we bestelden, maar ze was wel heel lekker.
Jammer genoeg koste die wijn uiteindelijk wel meer dan het dubbel dan voorzien.
“God straft zére” zegt onze goede vriendin DDW dan.

Thuis gekomen stel ik vast dat ik terug 2kg meer weeg dan voor het WE.
“Oh God, God straft toch zo zére” schiet het weer door mijn hoofd.

Als penitentie, ga ik gaan lopen. Een beetje zweverig wel, want de wijn was lekker.
Er loopt een hond achter me. En dan voor me. Een grote hond. Maar ik geef niet op. Ik ben zelden bang. Stop, roept de meneer van de hond. Tegen mij of tegen de hond, vraag ik me af. Foert. En ik loop door met de blaffende hond voor me. Daar ik sneller vooruit kan lopen dan die hond achteruit bijt de valsaard me hoog in mijn linker dij. Mijnheer, zegt de eigenaar van de hond, als je blijft lopen ziet de hond je als prooi. Je moest stoppen.
Ik zwijg en denk “God straft zére”

PS : thuis gekomen zegt mijn vrouw over het voorval dat die hond toch wel hoog gebeten heeft, meestal bijten ze in je enkels of kuiten. ’t Was een grote hond vrouwtje, hij moest zelfs een beetje door zijn poten zaken om zo laag te bijten.
Hoger, lager? Ik ontsmet de wonde en ben gelukkig dat die hond niet een beetje meer naar rechts heeft gebeten, of een groot leed was geschied. Een hond die niet kan mikken. Danke onze lieven Here.